ยามราตรี ผู้คนต่างหลับใหล
แต่ว่าในท้องนภา ยังคงมีแสงจันทรา
ยามราตรี ใครเล่าจะรู้
อาจมีเพียงฉันคงอยู่ พูดคุยกับแสงจันทร์
คงมีเพียงดวงจันทร์ที่รับรู้ว่าใครมีรักล้นใจ
คงมีเพียงดวงจันทร์ที่เห็นว่าฉันเฝ้าคอยส่งรักไป
แต่ไม่เคยถึง
ฉันจึงอยากขอวอนดวงจันทร์ ช่วยส่งรักฉันไป
ส่องแสงให้ถึงเธอคนไกล ได้โปรดจงรับรู้ที
ว่าเธอจะมีฉันเสมอ แม้เราไม่ได้พบเจอ
ดวงจันทร์จะโอบกอดเธอไว้
ฉันทำไม่ได้ เราห่างไกลลับสายตา
ยามราตรี คงมีเพียงดวงจันทร์
ที่มองเห็นทุกอย่าง และรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน
ยามราตรี ไม่อาจหลับใหล
เพราะไม่รู้เมื่อไร รักจะส่งถึงเธอ
คงมีเพียงดวงจันทร์ที่รับรู้ว่าใครมีรักล้นใจ
คงมีเพียงดวงจันทร์ที่เห็นว่าฉันเฝ้าคอยส่งรักไป
แต่ไม่เคยถึง
ฉันจึงอยากขอวอนดวงจันทร์ ช่วยส่งรักฉันไป
ส่องแสงให้ถึงเธอคนไกล ได้โปรดจงรับรู้ที
ว่าเธอจะมีฉันเสมอ แม้เราไม่ได้พบเจอ
ดวงจันทร์จะโอบกอดเธอไว้
ฉันทำไม่ได้ เราห่างไกลลับสายตา
ดวงจันทร์คงเป็นสิ่งเดียวที่รู้ว่ารักของฉันอยู่ที่ไหน
ทุกค่ำคืนที่เธอเห็นแสงจันทร์ คือทุกครั้ง ที่รักฉันส่องไป
ฉันจึงอยากขอวอนดวงจันทร์ ช่วยส่งรักฉันไป
ส่องแสงให้ถึงเธอคนไกล ได้โปรดจงรับรู้ที
ว่าฉันนั้นจะรักเธอเสมอ แม้ไม่มีวันพบเจอ
หวังแค่เธอได้รู้สึก จากที่ไกลแสนไกล
ถึงความรักที่ฉันฝากไป ผ่านแสงดวงจันทร์